Kitap hakkında: yıl / Çevirmen Valentin Taras'ın önsözünden: "Tuteishyya" oyunu ... Rus dilini tamamen öldüren kitapçı Rus diline karşı haykırıyor “Belarusluluk”, onun ana amaçlarından birini ortadan kaldırmasa bile belirsizleştiriyor: Belarus ulusal kimliğinin tutkuyla onaylanması, ulusal kültürün özgünlüğü, Belarus dili “Tuteishy”. Ne de olsa oyunun ana karakteri Mikita Znosak, Kupala tarafından kendi halkına, tüm Belarus halkına manevi ihaneti nedeniyle "Tuteishi" den vazgeçtiği ve "gerçek" gibi davrandığı için kırbaçlanan alay konusu oluyor. Rusça." Ve oyunu çevirirken Mikita'nın dönekliğini vurgulayacak bir dil bulmak gerekiyordu. Bu nedenle, ona Belarusça ifadelerden uyarlanmış Belarusça dolu bir dil bahşettim; bu dil, maalesef pek çok Belaruslunun artık özellikle şehirlerde konuştuğu dil - Rusça değil, Belarusça değil, tamamen tercüme edilen "Komarovsky" dilinde. Oyun Minsk'te geçtiği için bana öyle geliyor ki haklı. Ancak Mikita, Rus valisinin ofisinde, çarlık Ruslaştırma yetkilileri arasında dolaşan eski bir memur olduğundan, Rusça konusunda hâlâ biraz uzmanlaştı - bu nedenle, ifadelerinin ve cümle dönüşlerinin çoğu oldukça "gerçekten Rusça". Belaruslu öğretmen Yanka Zdolnik Mikita'ya karşı çıkan karakter, Mikita ile iletişim kurarken Rusça'yı ondan daha iyi konuşuyor; bu da yine çeviriyle ilgili olarak Yanka'nın eğitimiyle haklı çıkıyor - Belaruslu bir entelektüel, yardım edemiyor ama Rusça biliyor. Ancak kendi köyünden insanlarla Belarusça konuşuyor. Doğal olarak Belarusça da konuşuyorlar: Tamamen halk karakterlerinin konuşmasını tercüme etmedim, ancak yalnızca Rus okuyucu için muhtemelen anlaşılmaz olacak tek tek kelimeleri çeviri olmadan bile anlaşılabilecek eşanlamlılarla değiştirmeye izin verdim. Böyle bir değişikliğin mümkün olmadığı durumlarda açıklayıcı dipnotlar sağlanır. Yanka Kupala'nın oyunu 1922'de yazıldı, Valentin Taras'ın çevirisi Neman dergisinde yayınlandı.» № 7, 1989.